Παρασκευή 30 Απριλίου 2010

Των εντός μου τα εσώκλειστα‏

Ψηλαφώ του μυαλού μου τις ατελεύτητες χαρακιές,
σερνάμενος σαν ρακένδυτος πληβείος στο ίδιο μου το όνειρο,
γλιστράω σε ανήλιαγες πενθοφορούσες χαραματιές,
κι αφουγκράζομαι της κίβδηλης Κασσάνδρας τον άστεγο χρησμό.

Τραυλίζω τον θάνατο που ρέπει σε μια μετουσίωση ερωτική
ογραίνοντας σε στέγνα νέρα που χάσκουν κλειδωμένα
του όλβου τα Ελευσίνια μυστήρια και η ατραπός
του καθαγιασμού μιας ποθητής γαλήνης.

Ασθμαίνοντας στα στήθια εσώκλειστη η Παναγιά αιμοραγεί
κι απο την πορφυρή θάλασσα αφρογέννητη Ερινύα καρτερεί
στα λείψανα που σκόρπισε ασελγόντας η ντροπή
κείτεται πλασμένη από Άδη η λεπρή, κουρελιασμένη μου φωνή.

Της τελευταίας προσευχής το πηγάδι η άμμος καυτή σφράγισε
και ο εσώκοσμος μου σκυφτός με χαμογελο που ρέει στο πλουτωνικό έρεβος
να νοσταλγεί τις μνήμες που δεν έζησε και να καταναλώνεται στο άγνωστο που ζει..

Χριστόφορος Αττικουρής

7 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Τατιάνα Καρύδη είπε...

"..Ασθμαίνοντας στα στήθια εσώκλειστη η Παναγιά αιμοραγεί.."

Δυνατό!!

ΑΤΤΙΚΟΥΡΗΣ ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΣ είπε...

Σας ευχαριστώ..

Elli P. είπε...

Συγχαρητηρια για το πολυ ενδιαφερον ιστολογιο σου! Εγινα αναγνωστρια και σε προσκαλω με χαρα και στο δικο μου blog. Ελπιζω να σου αρεσει και να παραμεινεις ως αναγνωστης κι εσυ. Καλη συνεχεια!

Ανώνυμος είπε...

υπεροχο


Συχαρητηρια και απο μενα

Νεφελη Ρηγα είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
Νεφελη Ρηγα είπε...

Γράφετε.!
Τα γραπτά πνευματικά παιδιά σας έχουν τον δικό τους χώρο να εκφραστούν ελεύθερα..

Δικαίως λοιπόν αναρωτιέμαι. Τι το τρομερό να έγραψα που το σχόλιό μου αφαιρέθηκε?
Λυπάμαι, είμαι πάντα πολύ προσεχτική.
Στα 10 χρόνια που σχολιάζω πρώτη φορά μου συνέβη.
Χαιρετώ.!